اموزش پرورش کبک

روش های تشخیص جنسیت کبک نر و ماده

یک کبک دار باید با اصول تشخیص جنسیت کبک نر و ماده به طور کامل آشنا باشد ، ندانستن این موضوع می توان خسارات بالایی را در پی داشته باشید. رعایت نسبت ماده به نر ، نحوه برخورد در تغذیه کبک و … نیازمند تشخیص جنسیت این پرنده دارد. همان که می دانید پرورش کبک می تواند هم در بستر و هم در قفس باشد. در هر دو این موارد نیاز به رعایتی اصولی است که آن را نسبت می نامند. در پرورش کبک در قفس نسبت 3-4 به یک رعایت میشود یعنی سه تا چهار کبک ماده و یک کبک نر نسبت مناسب این روش می باشد. در پرورش کبک در بستر این مقدار کاملا متفاوت است . در چنین شرایط بایست برای هر صد کبک نر از چهارصد کبک ماده استفاده کنید. درست است که هزینه کارگری در پرورش کبک در بستر کمتر از از پرورش آن در قفس می باشد ولی خوب نتیجه کار رضایت بخش نخواهد بود زیرا درصد نطفه دار بودن تخم ها در پرورش بستر کاهش می یابد.
همان طور که دانستید در چنین شرایطی دانستن جنسیت کبک نر و ماده بسیار مهم می باشد تا از همان ابتدای کار بتوان اصولی را به درستی رعایت نمود.

 

جنسیت کبک نر و ماده

توجه : سن شروع تخم گذاری در یک کبک ماده در حدود بیست و هشت هفتگی یا هفت ماهگی می باشد.

آموزش تشخیص جنسیت کبک نر و ماده :

در بیشتر پرندگان مانند بلدرچین استفاده از حالت ظاهری پرها و رفتار پرنده می تواند در تشخیص جنسیت آن بسیار کمک کند به طوری که بیشتر افراد با تجربه با استفاده از خصوصیت ظاهری می توانند جنسیت یک پرنده را تشخیص دهند آما در تشخیص جنسیت کبک این عمل اندکی دشوار است. اگر دقت کرده باشید از نظر ظاهری یک کبک ماده با نر خود تفاوت چندانی ندارد به طوری که تشخیص کبک نر از ماده با استفاده از شکل ظاهری عملی بس دشوار است و دقت بسیار پایینی دارد. با این حال به طور کلی کبک نر از لحاظ جثه بزرگتری از کبک ماده است و وزن بیشتری نیز دارد. وزن یک کبک نر در حدود ششصد گرم بوده و ماده آن وزنی در حدود پانصد گرم دارد.
سر کبک ماده به صورت بیضی شکل است اما وقتی به سر کبک نر دقت کنید سر آن گردتر و بزرگتر می باشد.

 

کبک ماده بالغ با کبک ماده جوان

یک کبک نر در راه رفتن نیز رفتاری متفاوت نسبت به ماده دارد ، پاهای کبک نر بلندتر بوده و از پولک های بزرگتری تشکیل شده است همچنین سرعت راه رفتن کبک نر بیشتر از کبک ماده می باشد.
یکی از بهترین و البته اندکی دشوار تشخیص جنسیت پرنده ، بررسی کلواک کبک می باشد.

در آناتومی جانوران، پارگین (کلواک) سوراخ پشتی جانور است که بعنوان تنها مخرج برای مجرای روده‌ای، تناسلی و ادراری گونه‌های خاصی از جانوران عمل می‌کند. برخلاف پستانداران جفت دار، که دارای 2 یا 3 سوراخ جداگانه برای دفع هستند، تمام دوزیستان، پرندگان، خزندگان و تک سوراخیان دارای این مخرج هستند و از طریق آن هم ادرار و هم مدفوع را دفع می‌کنند.
ناحیه? پارگین معمولاً با یک عضو ترشحی مرتبط است که «غده? پارگین» نام دارد و گفته می‌شود که این غده با رفتار نشانه‌ای رایحه‌ای برخی خزندگان، دوزیستان و تک سوراخیان مرتبط است. پارگین

 

کبک نر و ماده

بررسی مقعد کبک

یکی از روش های تشخیص جنسیت کبک بررسی مقعد آن می باشد. در بیشتر کبک های نر وقتی دوران بلوغ فرا می رسد یک زائده بسیار کوچک در قسمت مقعد پرنده ایجاد میشود که با چشم قابل رویت می باشد. اندازه این زائده در حدود کمتر از 3 میلیتر بوده و یکی از راه های تشخیص جنسیت پرنده می باشد.
در کبک های ماده این زائده به ندرت دیده میشود و اکثرا وجود ندارد ، همچنین مقعد جنس ماده گشادتر از نر است. با پا به سن گذاشتن کبک نر این زائده راحت تر به چشم می آید. در قسمت ساق پا پرنده نر یک برآمدگی دیده میشود که در نمونه ماده آن کاملا شرایط برعکس می باشد یعنی یا اصلا این برآمدگی نیست یا اگر باشد بسیار کوچک است.

نکته پایانی : در هنگام تخم گذاری نیمچه های کبک توجه داشته باشید که کبک ها به صورت ذاتی بر روی بستر تخم گذاری می نمایند. با تکرار این عمل عادت آنها فراگیر شده و دیگر باید قید تخم گذاری کبک در آشیانه را بزنید.

 

در این مطلب از وبلاگ پرورش کبک قصد داریم تا شما را با نحوه تغذیه کبک ها اشنا سازیم لطفا با ما همراه باشید.

معمولا اکثر پرورش دهندگان برای تغذیه کبک های خود پلت و یا دان مخصوص کبک ها را خریداری می نمایند. که شامل انواع مواد غذایی مفید می باشد .

برای اینکه خودتان بخواهید به کبک هایتان غذا بدهید باید به علم جیره نویسی تخصص داشته باشید. در صورتی که یک کارشناس و یا دامپزشک کار بلد سراغ دارید می توانید به انها مراجعه کرده و از آنها بخواهید تا برای کبک های شما یک جیره غذایی مقوی بنویسد تا شما نیز مواد اولیه آن را تهیه نموده و با مخلوط کردن و خرد کردن آنها جیره مورد نظر کبک های خود را به دست اورید. 

شاید برای بسیاری از شما سوال باشد که ایا گوشت کبک هم پروتئین دارد

در جواب باید گفت که گوشت تمام پرندگان و حیوانات حاوی پروتئین می باشد، و البته میزان پروتئین گوشت کبک از پروتئین سایر پرندگان بیشتر است. 

 

اگر گشتی در اینترنت زده باشید متوجه خواهید شد که چه کسانی پس از بازنشستگی از کارشان شروع به کار پرورش کبک نموده اند.

و یا اگر بیشتر در بحر کار دقت کرده باشید متوجه افرادی می شوید که کار و پیشه اصلی خود را به دلیل نداشتن درامد کافی رها نموده اند و به پرورش کبک روی اورده اند.

طبق تحقیقاتی که انجام شده، گوشت کبک از بازار خوبی برخوردار  است و اکثر پرورش دهندگان بالاقاصله پس از گوشتی کردن کبک ها آنها را روانه بازار می سازد. 

پس از لحاظ بازار گوشت کبک جای هیچ نگرانی نیست

تنها مساله شما در پرورش کبک، مکان می باشد، اگر فکر می کنید که یک مکان ایده ال و بلااستفاده برای پرورش کبک می شناسید، در شروع خود درنگ نکنید. 

 

 

 

 

کوکسیدیوز

عامل بیماری یک انگل تک سلولی است که نسبت به بسیاری از ضد عفونی کننده ها مقاوم است. این بیماری شایع ترین علت مرگ و میر جوجه ها در هفته ای اول زندگی است. از علل بروز این بیماری در گله های پرورش کبک رطوبت زیاد بستر را میتوان برشمرد. برای مقابله با بیماری افزایش تهویه یا افزایش قطر بستر و تشخیص سریع و به هنگام بیماری بسیار مهم است.

انگل کوکسیدیوز در کبک بیشتر روده کور و باریک پرنده را مورد حمله قرار می دهد. بعد از ابتلا کبک به انکل معمولا اولین علامت اسهل است. اسهال پرنده ممکن است حاوی خون و یا لخته های خونی نیز باشد. بعد از اسهال شدن پرنده, کم آبی بدن، ژولیدگی پرها، کم خونی، بی حالی و ضعف نمایان می شود.

برای پیشگیری از کوکسیدیوز در گله علاوه بر رعایت اصول بهداشتی استفاده از داروهای ضد کوکسیدیوز نیز توصیه شده است که با مشورت دامپزشک می توان در جیره غذایی کبک استفاده نمود.

مایکوپلاسما

مایکوپلاسما عامل بروز یک بیماری تنفسی است که توانایی انتقال از طریق تخم را دارد. چنانچه گله مولد به این بیماری مبتلا شود سبب تلفات بالا در جوجه های حاصل می شود و می بایست گله مولد را حذف نمود. داروی تایلوزین تا حدودی میزان مرگ و میر را کاهش می دهد.

نیوکاسل

بیماری نیوکاسل بیماری ویروسی است که معمولاً در فصول سرد سال دیده می شود. تجهیزات سالن، کامیون های حمل کود و دان، پرندگان کشتاری، قفس، خوراک آلوده می توانند مهم ترین انتقال دهنده های ویروس نیوکاسل باشند.

نیوکاسل معمولا سه نوع علامت گوارشی، تنفسی و عصبی دارد. نوع گوارشی نیوکاسل همراه با اسهال سبز رنگ است. نوع تنفسی بیماری نیوکاسل، تنفس بیماری نیوکاسل، تنفس با دهان باز انجام می شود. نوع عصبی بیماری نیوکاسل، کج شدن و لرزش سر و گردن را به همراه دارد.

از ورود پرندگانی مانند گنجشک، کبوتر و مرغ که می توانند حامل ویروس نیوکاسل باشند به مجموعه خود خودداری کنید.

جوجه های کبک بیشترین حسایت به بیماری ها را دارند. علایم بیماری در جوجه هایی که به شکل تنفسی به ویروس نیوکاسل آلوده شده اند عبارت اند از : خس خس کردن، سرفه، عطسه و ناله. در  این حالت جوجه ها خیلی کم اشتها می شوند ولی آب زیادی مصرف می کنند.

در صورت شدید بودن بیماری به مرور علائم عصبی دیده می شود. علائم عصبی نیوکاسل در کبک عبارت اند از : لرزش سر و گردن, عقب رفتن، فشا ردادن نوک به زمین در حالت خوابیده و یا ایستاده، پیچش گردن و دور خود چرخیدن و افتادن.

درمان بیماری نیوکاسل پر هزینه و اغلب غیر ممکن است و معمولاً باعث تلفات زیاد در گله می شود. اکثر ضد عفونی کننده ها و حرارت و نور آفتاب ویروس نیوکاسل را غیر فعال می کنند.

بهترین و مطمئن ترین روش پیشگیری از نیوکاسل استفاده از واکسن است. واکسن نیوکاسل در چند نوبت به صورت قطره چشمی، آشامیدنی، اسپری و عضلانی استفاده می شود که برای زمان استفاده و نوع روش مصرف باید با دامپزشکان منطقه مشورت کرد.

امروزه برای جلوگیری از بروز بیماری ویروسی نیوکاسل از دو نوع واکسن B1 و لاسوتا در مراکز پرورش کبک استفاده می شود. واکسن B1 در سن یک هفتگی از طریق آب آشامیدنی خورانده می شود. واکسن لاسوتا در سن 30 روزگی داده می شود و پس از آن نیز به صورت ماهیانه تکرار می شود.

آسیت

در زمانی که بدن کبک با کمبود اکسیژن مواجه می شود علائم آسیت دیده می شود. در زمان بروز آسیت، قلب بزرگ شده و جریان خون در ریه ها زیاد می شود. از علائم آسیت، جمع شدن خون و آب در حفره شکمی و بزرگ شدن شکم است. درمان آسیت کاری دشوار و پر هزینه است و در برخی موارد امکان پذیر نیست. بهترین روش پیشگیری از آسیت تامین اکسیژن کافی برای گله از طریق سیستم تهویه مدیریت تغذیه است.

تیفوئید

عامل بیماری سالمونلاگالیناروم است. آلودگی آب و خوراک مهم ترین را شیوع این بیماری در گله کبک است. این بیماری بیشتر در پرندگان بالغ و در برخی موارد در جوجه های بیش از سک ماه سن دیده می شود. علائم بالینی تیفوئید عبارت اند از : تب شدید، تشنگی فراوان، بی حالی, بی اشتهایی و اسهال سفید مایل به خاکستری بارگه سبز رنگ

در کالبد شکایی، کبد نرم، بزرگ و پر خون و کیسه صفرا بزرگ است. طحال هم بزرگ می شود. بر روی کبد خال های کوچک و سفید دیده می شود.

رعایت شرایط بهداشتی و قرنطینه ای مهم ترین راه پیشگیری از بیماری است. برای درمان بیماری با تشخیص دامپزشک و آزمایشگاه معمولاً از ترکیبات فورازولیدن، کلرامفنیکل و تتراسایکلین استفاده می شود.

بیماری مزمن دستگاه تنفسی(CRD)

باکتری عامل ایجاد کننده بیماری در سلولهای پوششی مخاط بینی و نای پرنده جایگزین شده و سپس به شش ها و کیسه های هوایی پرنده نفوذ کرده و باعث بیماری دستگاه تنفسی می شود.

عواملی از قبیل تهویه نامناسب، وجود گرد و غبار در سالن و تراکم زیاد پرنده در واحد سطح نیز سبب افزایش شدت بیماری می شود. این بیماری به راحتی از طریق تخم به جوجه منتقل می شود.

علائم اولیه بیماری عبارت اند از : عطسه، سرفه های مرطوب، گرفتگی بینی و تنفس با دهان باز. سپس سبب تورم یک یا هر دو چشم می شود که به تدریج چرکی شده و بر سینوس های پرنده اثر می گذارد. برای تشخیص دقیق بیماری باید نمونه ای به آزمایشگاه ارسال شود.

کوریزای عفونی (کله بادی)

بیماری کوریزا بیشتر در پاییز و زمستان دیده می شود. دوره بیماری حدود 14-6 روز است. در صورتی که با سایر بیماری های تنفسی همراه شود معمولاً تلفات زیادی به جا خواهد گذاشت.

در این بیماری مجاری بینی و سینوس ها درگیر می شوند و ترشحات سروزی و موکوسی در اطراف بینی جمع می شود و گاهی ترشحات به قدری زیاد است که به صورت دلمه زرد رنگ در اطراف بینی جمع می شود. در برخی مواقع مانع ورود هوا به ریه می شود. پرنده برای رفع این مشکل مرتباً منقار خود را با انگشتان پا می خاراند و سر را تکان می دهد.

تورم صورت وچشم گاهی در یک طرف و گاهی در هر دو طرف دیده می شود. عفونت گاهی وارد دستگاه تنفسی شده و باعث ایجاد صدای خس خس می شود.

در موقع بروز بیماری علاوه بر معالجه و رعایت اصول بهداشتی باید از گله مراقبت ویژه به عمل آورد. می توان با تهویه مناسب و ایجاد محیط تمیز و آرام، سیر بیماری را کوتاهتر کرد.

آنفولانزا (طاعون مرغی)

عامل بیماری آنفولانزا نوعی ویروس است که از طریق ترشحات و مدفوع پرنده آلوده به سرعت در محیط منتشر می شود. از علائم عمومی آنفولانزا در کبک، کم تحرکی، افسردگی، بی اشتهایی، لاغری و کاهش تخم گذاری است. در حالت شدید بیماری علائمی از قبیل سرفه، عطسه، افزایش ترشح اشک، پرهای ژولیده و خشن، تورم سر و صورت، اختلال در اعصاب و اسهال دیده می شود.

در حال حاضر هیچ درمانی اختصاصی و کاربردی برای آنفولانزای پرندگان وجود نداد. بهترین روش پیشگیری از آنفولانزا، فراهم کردن شرایط قرنطینه ای دقیق است.